- Robienie fal tutaj niczego nie da. *Powiedziała smoczyca i wstała. Pokazała łapą, żeby Mania szła za nią.*

- Teraz przyjrzyj się uważnie. *Sathina dmuchnęła delikatnie. Niedaleko od nich pojawiło się tornado, które zmierzało w ich stronę.*
- Zatrzymaj je. *Rzekła Sathina. Była to jedna z trudniejszych sztuczek.*

*Sathina zauważyła, że Mania raz straciła kontrolę nad tornadem.* - Teraz powstrzymaj mnie. *Smoczyca uśmiechnęła się szyderczo, po czym zmroziła jej łapy.*
- Mała rundka? Jak wygrasz to dam Ci się uczyć samej. *Smoczyca stanęła na dwóch łapach. Wokół zrobiło się zimno i robiło się śnieżne tornado. Sathina dmuchnęła w stronę Manii zimnem i śniegiem, po czym szyderczo się uśmiechnęła.*

*Ten blask w oczach. Tornado kręciło się coraz wolniej. Po chwili było tuż nad Manią. Z tornada zrobił się lód i otoczył młodą smoczycę. Sathina dmuchnęła, a lód spadł na ziemię tworząc okrąg wokół Manii. Smoczyca podniosła łapę ku górze. Okrąg zaczął robić się coraz wyższy, aż stworzył sufit, dzięki któremu smoczyca w nim będąca nie mogła się wydostać. Uśmiechnęła się szyderczo.*

*Sath zniknęła. Tak po prostu. Za Manią pojawiły się lodowe ostrza, które leciały na nią z wielką prędkością.*

*Smoczyca tymczasem siedziała nad wodą. W ogóle nie wiedziała, co się tam dzieje. Tymczasem na Manię zaczął spadać wielki lodowy kamień, który z łatwością zmiażdżyłby i zabiłby smoczycę.*

*Sathina mieszała swym lodowym pazurem wodę, podpierając swoją głowę na łapie. Leżała na piasku. Wcale nie wyglądała na szczęśliwą. Ani na smutną. Ktokolwiek, kto na nią popatrzył, czuł mieszane uczucie. Pod Manią zaczęły wyrastać lodowe kolce, jednak to nie była sprawa Sathiny.*

- O co Ci znowu chodzi? To nie ja. *Smoczyca nie zwróciła najmniejszej uwagi na skargi Manii. Liście drzewa za Manią zmieniły się w suchy lód (ojojoj niebezpieczy i straszliwie zimny), po czym wysunęły się i dotknęły boku Manii.*